Jakie są najczęstsze zaburzenia seksualne? Część 1.

Większość zaburzeń seksualnych jest całkowicie niegroźna i nie wpływa na jakość życia. Jeśli jednak zaczyna ono przeszkadzać, sprawiać ból np. najbliższym lub samej "chorej" osobie - jest to wystarczający powód, by udać się natychmiast do seksuologa.

Wszelkie zaburzenia można wyróżnić na trzy kategorie: parafilie - czyli zaburzenia preferencji seksualnych, zaburzenia identyfikacji płciowych oraz dysfunkcje deksualne. Co ciekawe, prawie połowa mężczyzn i kobiet cierpi na tego rodzaju dysfunkcje i zaburzenia seksualne.

Wszystko może się pojawić na tle podłoża fizjologicznego, kulturowego, społecznego, psychicznego, a nawet psychomatycznego.

Niektóre dwiacje mogą prowadzić do rozwoju chorób psychicznych i fizycznych. W innych przypadkach mogą znacząco utrudnić życie, a nawet sprawiać ból osobie chorej i jej bliskim.

Do zaburzeń identyfikacji płciowych zaliczamy transseksualizm. Objawia się on tym, że tożsamość płciowa chorej osoby jest niezgodna z jego płcią morfologiczną. Krótko mówiąc: osoba transseksualna odczuwa silne pragnienie zmiany swojej płci na przeciwną. Zazwyczaj takie pragnienie utrzymuje się przez min. dwa lata. Sporo można też powiedzieć o przyczynach takiego zaburzenia. Podłoże może być genetyczne, neurologiczne, środowiskowe i oczywiście endokrynologiczne. Transseksualizm występuje mniej więcej po równo u obu płci. W celu uzyskania zgodności między płcią psychiczną i fizyczną wykonuje się operację zmiany płci, czemu towarzyszy terapia hormonalna.

Parafilie można inaczej nazwać perwersją lub zboczeniem. Tak na pewno nazywano je dawniej – teraz uważa się, że takie dewiacje powinny być poddawane leczeniu. Parafilie to nic innego, jak odchylenie na tle seksualnym, które dotyczy przebiegu czynności seksualnych oraz wszystkiego, co z tym związane. Osoba dotknięta konkretnym typem parafilii nie może uzyskać seksualnego spełnienia bez pojawienia się konkretnych czynności/zachowań/przedmiotów w czasie uprawiania seksu. Samo określenie „parafilia” pojawiło się dopiero w latach 20, XX wieku przez Wilhelma Stekela. Jaka jest definicja tych zaburzeń?

„Kryterium A: „Trwające przez ponad 6 miesięcy, nawracające, silne, seksualnie podniecające fantazje, seksualne pobudki (urges) lub zachowania ogólnie obejmujące: obiekty nieosobowe, cierpienie lub upokorzenie własne lub partnera także dzieci lub inne nie wyrażające zgody osoby”,

Kryterium B: które „powodują klinicznie znaczącą przykrość (distress) lub pogorszenie (impairment) w społecznej, zarobkowej (occupational), lub innych ważnych dziedzinach funkcjonowania”.”