Czerniak a pieprzyk – jak rozpoznać nowotwór?

Czerniak to nowotwór złośliwy, który często rozwija się w znamionach barwnikowych, popularnie nazywanych pieprzykami. Jakie zmiany na skórze powinny nas niepokoić?

Co to jest czerniak?

Czerniak wywodzi się z komórek barwnikowych, czyli melanocytów. Ich największa ilość znajduję się w obrębie znamion barwnikowych, inaczej zwanych pieprzykami, a także w błonach śluzowych i siatkówce oka. Do zmian dochodzi na skutek mutacji genowych, których przyczyną jest najczęściej promieniowanie UV pochodzące ze światła słonecznego i urządzeń elektronicznych. Na rozwój choroby mają też wpływ predyspozycje genetyczne. Ponadto zauważono, że osoby o jasnej karnacji czy rudych włosach są bardziej podatne na ten rodzaj nowotworu. Badania wskazują też, że choroba występuje częściej u pacjentów, u których już wcześniej zdiagnozowano inny typ nowotworu skóry.

Skąd biorą się pieprzyki?

Pieprzyki, czyli znamiona barwnikowe, to miejsca, gdzie gromadzi się większa ilość melanocytów. W skutek tego procesu na skórze pojawiają się brązowe lub czarne przebarwienia. Ich ilość na ciele w głównej mierze zależy od uwarunkowań genetycznych. Przebarwienia te zlokalizowane na twarzy, szyi czy rękach, czyli miejscach najczęściej wystawianych na działanie promieniowania ultrafioletowego, są najbardziej narażone na pojawienie się zmian w obrębie komórek i tkanek.

fot. abcZdrowie.pl

Jak odróżnić czerniaka od pieprzyka?

Czerniak to nowotwór, który rozwija się szybko i przy regularnej obserwacji można wcześnie zareagować na niepokojące zmiany. Zwrócić uwagę powinno:

• nierównomierne zabarwienie znamienia,
• zmieniająca się wielkość lub kształt znamienia,
• guzek w miejscu znamienia,
• powstawanie nowych zmian barwnikowych przy brzegu znamienia,
• miejscowa bolesność,
• stan zapalny wokół zmiany (np. zaczerwienienie lub obrzęk),
• krwawienie znamienia.

Pieprzyki, zarówno te, które są mocno eksponowane na światło oraz te, które ze są drażnione mechanicznie, powinno się regularnie obserwować. Dobrym pomysłem jest fotografowanie znamion kilka razy w roku, aby mieć materiał porównawczy przy kolejnej obserwacji.

Wszystkie budzące wątpliwości zmiany barwnikowe jak najszybciej powinien obejrzeć specjalista.