Insulinooporność dotyka coraz większej liczby młodych osób. Na przebieg choroby wpływa wiele czynników, z którymi można sobie poradzić. Nie każdy jednak klasyfikuje ją jako chorobę, nazywana jest też elementem zespołu metabolicznego.

Czym jest insulinooporność?

Jest to proces, w którym pomimo odpowiedniego stężenia insuliny we krwi, organizm nadal ją produkuje. Następuje wtedy obniżenie wrażliwości tkanek docelowych organizmu na działanie insuliny. Jest to zaburzenie metaboliczne, które może poprzedzać rozpoznanie cukrzycy, miażdżycy czy nadciśnienia tętniczego. Jej późne rozpoznanie może doprowadzić do komplikacji zdrowotnych- najpoważniejszą są choroby układu sercowo-naczyniowego. Częstą przyczyną nadwagi jest niestwierdzona insulinooporność. Ciągła praca trzustki prowadzi do jej osłabienia, wysokie stężenie insuliny osłabia ją, a nawet uniemożliwia działanie glukoganu. Przez to, w organizmie, bardzo łatwo gromadzi się tkanka tłuszczowa, którą ciężko jest spalić. 

Przyczyny występowania

Isnieje wiele czynników, które powodują występowanie tej przypadłości. Często ma ona podłoże genetyczne, ale nie tylko. Zmniejszona wrażliwość na insulinę może być skutkiem nadmiernej masy ciała i niedostatecznej aktywności fizycznej. Inną przyczyną może być funkcjonowanie w ciągu dnia. Brak spożywanych śniadań, czy zbyt duże ilości jedzenia, negatywnie wpływają na organizm. Brak odpowiednich nawyków żywieniowych i brak aktywności mają ogromny wpływ na rozwój problemu. Oporność na insulinę często pogłębia stres, niedobór snu, a czasem nawet leki.

fot.motywatordietetyczny.pl

Objawy

Jeśli w ostatnim czasie zauważyłaś lub zauważyłeś w swoim organiźmie niżej wymienione przypadłości, zgłoś się do lekarza.

• nadciśnienie tętnicze,
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi,
• nadmierny apetyt,
• zmęczenie,
• probem z utrzymaniem masy ciała,
• stany depresyjne,
• brak energii,
• rozdrażnienie,
• napady głodu.

Pamiętaj, że chwilowe gorsze samopoczucie nie jest od razu wyznacznikiem insulinoodporności czy poważnych zaburzeń hormonalnych. Jeśli wyniki TSH, FT3 i FT4 są w normie, a lekarz nie widzi innych niepokojących objawów, to upewnij się czy nie potrzebujesz po prostu odpoczynku. 

Leczenie

Najważniejszym czynnikiem jest redukcja masy ciała i zmiana stylu życia. Po poradę warto udać się do diabetologa, który w odpowiedni sposób na podstawie wyników zleconych badań, dobierze leki i da wskazówki jak radzić sobie z tą przypadłością. Po konsultacji ze specjalistą i doborze leków, celem leczenia jest obniżenie poziomu hormonów.