Neofobia żywieniowa – co to jest?

Neofobia żywieniowa jest postawą dziecka (bardzo rzadko osoby dorosłej ) nacechowana niechęcią i lękiem, czego wynikiem jest unikanie jedzenia nowych potraw. Taki sam lęk może się pojawić, gdy dziecko zobaczy znany już produkt, jednak podany w innej formie, a nawet innym opakowaniu.

Jak to wygląda w praktyce?

Dziecko, które zmaga się z neofobią może jeść tylko wybrane przez siebie produkty. Czasem jest to tylko suchy chleb (nawet na śniadanie, obiad i kolację ), jogurt konkretnej marki czy całkowicie odcedzony rosół. Innym razem może to być np. tylko jeden rodzaj makaronu do zupy. Nie znaczy to, że dziecko nie je. Owszem, odczuwa normalny głód, tylko zaspokaja go zawsze tymi samymi produktami. Nie można więc mylić neofobii żywieniowej z tak zwanymi niejadkami.

Niektórzy rodzice decydują się na skrócenie kontaktów z resztą członków rodziny czy przyjaciół – niektórzy słyszą komentarze o błędach wychowawczych czy chimeryczności dziecka. Jako, że jedzenie jest nieodłącznym elementem każdego z nas, to życie dziecka i rodziców z tak dużą potrzebą kontroli oraz lękiem jest po prostu uciążliwe.

Cechy charakterystyczne dla dzieci z neofobią żywieniową:

• Dzieci z tym zaburzeniem mogą akceptować nie więcej niż 20-30 potraw;
• znane i akceptowane potrawy mogą być spożywane na okrągło: śniadanie, obiad i kolację przez wiele dni;
• nie odmawiają one jedzenia: swoich akceptowanych potraw mogą jeść duże ilości;
• nie sięgną po nic nowego nawet w momencie wyraźnego głodu;
• lęk dotyczy nie tylko jedzenia, które dziecko ma zjeść ale też tego w zasięgu wzroku;
• dziecko z neofobią żywieniową może wpadać w histerię z każdą próbą nakłonienia go do zjedzenia nowej potrawy: oprócz odwracania głowy, wypluwania jedzenia może pojawić się płacz, krzyk, a nawet wymioty.

(fot. Dzieci są ważne )

Przyczyny neofobii żywieniowej

Specjaliści ciągle jeszcze badają problem pojawiania się u dzieci neofobii żywieniowej. Może się ona pojawić u dzieci, które:

• przez ubogą dietę matki (w momencie karmienia dziecka piersią) nie miało okazji poznać różnorodnych smaków;
• dostawały monotonne posiłki przy rozszerzaniu diety;
• nie mają dużego zaufania lub dużych wzorców w najbliższym otoczeniu;
• jedzą posiłki w nerwowej atmosferze;
• są zmuszane do posiłków.

Niektórzy specjaliści uważają, że niechęć do nowych pokarmów na początku życia każdego człowieka stanowi swego rodzaju mechanizm obronny. Dziecko broni się przed zbyt dużą ilością bodźców, ponieważ jego zdolności adaptacyjne są w znacznym stopniu ograniczone.