Otyłość nie jest już rzadkością. Jedną z chirurgicznych metod na walkę z otyłością jest zmniejszenie żołądka. Jest to jednak ostateczne rozwiązanie, które powinno być zastosowane dopiero po zastosowaniu odpowiednich diet, ćwiczeń i farmakoterapii. Dopiero po zakończeniu tego „wstępu” można przejść do wszelkich zabiegów chirurgicznych.

Zmniejszenie żołądka bez skalpela

Okazuje się jednak, że by szybciej osiągnąć upragnioną sylwetkę bez konieczności kładzenia się na stół chirurgiczny. Otyłość jest poważną chorobą, która w niektórych przypadkach może nawet doprowadzić do śmierci. Zdarza się niestety, że diety czy ćwiczenia nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Wtedy na ratunek może przyjść operacja bariatryczna: zmniejszająca żołądek bez konieczności używania skalpela. Operacja bariatryczna jest wykonywana przez usta pacjenta, a następnie przez przełyk. To pierwszy taki zabieg, który przeprowadza się metodą przezustną i stosowany jest stosunkowo od niedawna. W trakcie jego trwania wprowadza się przez przełyk specjalne narzędzie, dzięki któremu chirurg może zmniejszyć żołądek pacjenta od środka.

Wskazania do operacji bariatrycznej

Jak każdy zabieg, operacja bariatryczna przeprowadzana jest w ostateczności i nie jest przeprowadzana każdej osobie cierpiącej na otyłość. Najczęściej stosuje się ją u osób cierpiących na otyłość spowodowaną cukrzycą typu 2. Najczęściej przeprowadza się ją u osób pełnoletnich, które nie ukończyły jeszcze 65. roku życia. Zdarza się jednak, że lekarz decyduje się na nią u młodszych osób, jeśli pacjent ma już w pełni dojrzałe kości i gdy istnieje konieczność jej przeprowadzenia. Koniecznością do wykonania operacji bariatrycznej może okazać się otyłość większa niż 99,5 percentyla, a poprzednie próby leczenia otyłości i udokumentowane pobyty w specjalistycznych ośrodkach nie okazały się skuteczne. Kryterium do operacji:

• BMI ≥40 kg/m2,
• BMI 35–40 kg/m2 z chorobą współistniejącą, która może zniknąć, lub ulec poprawie, po przeprowadzeniu operacji.

Przeciwwskazania do zmniejszenia żołądka

• niedojrzałość kości i brak pełnoletności u pacjenta,
• zaburzenia osobowości,
• choroby psychiczne,
• depresja spowodowana otyłością,
• choroby zapalne przewodu pokarmowego,
• choroby układu krążeniowo-oddechowego,
• ciąża,
• uzależnienie od alkoholu, narkotyków, leków,
• przewidywalny brak współpracy pacjenta po operacji.