Czym jest PCT i dlaczego jest tak ważny?

Czym jest PCT i dlaczego jest tak ważny?

Prokalcytonina (PCT) to substancja, której obecność we krwi wskazuje na infekcję bakteryjną. Badanie poziomu prokalcytoniny pozwala na wczesne rozpoznanie zakażenia i szybką reakcję na nie. Sprawdź, na czym polega badanie poziomu prokalcytoniny (PCT), jakie są normy i jak interpretować wyniki badania!

Parametry płytek krwi i ich normy

Prokalcytonina (PCT) to marker infekcji bakteryjnych, grzybiczych i pasożytniczych, tzn. substancja, której obecność stwierdza się we krwi osób zmagających się z tego typu infekcjami. Za pomocą PCT można wykryć rozwijające się zakażenie w utajonej jego fazie, przed wystąpieniem jakichkolwiek objawów. Jego norma wynosi od 0,14 do 0,36% w stosunku do całkowitej objętości krwi. Podwyższone PCT w morfologii krwi, gdy jest jedynym nieprawidłowym wynikiem, nie ma znaczenia w diagnostyce i nie powinno nas niepokoić. Natomiast jeśli wartość otrzymana podczas analizy próbki krwi, znacznie przekracza normę i pozostałe parametry trombocytów także są wyższe, niż prawidłowe zakresy, konieczne jest wykonanie kolejnych badań oraz diagnostyka w kierunku przyczyn nadpłytkowości (trombocytozy). Rola trombocytów polega między innymi na uczestniczeniu w naprawie powstałych szkód. PCT może być również wysokie w wskutek niedoboru żelaza w organizmie.

fot. Medme

Poszczególne parametry płytek krwi, to:

  • PLT – liczba płytek krwi, norma to od 140 do 440 tysięcy na milimetr sześcienny.
  • MPV – oznacza średnią objętość płytek krwi, norma to od 7 do 10,4 femtolitrów.
  • PDW – to zróżnicowanie płytek krwi w stosunku do objętości krwi, a ściślej – ile płytek krwi ma większą i mniejszą objętość niż średnia wielkość płytek, norma PDW wynosi od 6,1 do 11 femtolitrów, a procentowo od 40 do 60%.
  • P-LCR – to z kolei ilość dużych płytek krwi w stosunku do objętości krwi, norma to do 20 femtolitrów lub od 0,2 do 5%.

Kiedy warto wykonać takie badanie? Wskazania do badania prokalcytoniny (PCT) to przede wszystkim:

  • diagnostyka infekcji bakteryjnych,
  • różnicowanie zakażeń bakteryjnych i wirusowych, szczególnie w przypadku zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz ciężkiego zapalenia płuc,
  • monitorowanie przebiegu choroby, a także skuteczności podjętego leczenia.